جوش سر به سر میلگرد در سال ۱۹۵۲ میلادی با هدف کاربرد در صنایع ریلی و خط آهن ابدا و در پی آن به علت صنعتی شدن ابنیه پا به عرصه صنعت ساختمان نیز نهاد. از عمده دلایل ظهور این نوآوری می توان به موضوع و بحث مهم مقاوم سازی و تضمین استحکام سازه های بتنی اشاره نمود که نتیجه آن افزایش ضریب امنیت جانی و مالی ساکنان و کاربران این سازه ها بود. اولین مبتکران و استفاده کنندگان از این تکنولوژی سازمان راه و شرکت های نصب خطوط ریلی در کشور کانادا بودند که با استفاده از این روش توانستند جایگزین مطمئن تر و مناسب تری را نسبت به سایر روش های اتصال ریل های آهن به دنیای جوش فلزات معرفی نماید.
در پی آشنایی محققان و صاحب نظران صنعت ساختمان بلوک شرق آسیا، بالاخص کشور زلزله خیز ژاپن با این تکنولوژی، بر آن شدند با تغییر کاربری این متد به جوش میلگردها و آرماتورها، روش جدیدی را در اتصال سازه های بتنی ابدا نمایند. این روش در سال ۱۳۸۸ پس از بررسی و تست نمونه های فورج شده، توسط کارشناسان مرکز تحقیقات مسکن، راه و شهرسازی ایران مفتخر به دریافت تائیدیه گردد. که این امر سرآغاز جوش فورجینگ میلگرد می باشد.