تکنولوژی جوش فشاری گازی (اصطلاحا فورجینگ سر به سر میلگرد )در سال 1952 میلادی با هدف کاربرد در صنایع ریلی وخط آهن ابداء ودر پی آن به علت صنعتی شدن ابنیه پا به عرصه صنعت ساختمان نهاد.از عمده دلایل ظهور این نو آوری میتوان به موضوع وبحث مهم مقاوم سازی و تضمین استحکام سازه های بتنی اشاره نمود که نتیجه آن افزایش ضریب امنیت جانی ومالی ساکنان و کاربران این سازه ها بود. اولین مبتکران واستفاده کنندگان از این تکنولوژی سازمان راه و شرکتهای نصب خطوط ریلی در کشور کانادا بودند که با استفاده از این روش توانستند جایگزین مطمئن تر و مناسبتری را نسبت به سایر روشهای اتصال ریلهای آهن (کلمپینگ ،ترمیت و...) به دنیای اتصال فلزات معرفی نمایند.
در پی آشنایی محققان و صاحبنظران صنعت ساختمان بلوک شرق آسیا ،بالاخص کشور زلزله خیز ژاپن با این تکنولوژی ،بر آن شدند با تغییر کاربری این متد به جوش فشاری گازی میلگرد ها و آرماتورها ،روش جدیدی را در اتصال سازه های بتنی ابداء نمایند.
این روش(GAS PRESSURE WELDING )به سرعت در این کشور فراگیر شد و دستاورد آن اجراء اکثر پروژه های عمرانی با این روش بود.
-دستگاه فورجینگ میلگرد(GAS PRESSURE WELDING MACHINE) و تاریخچه ورود به ایران:
در سال 1388 یک نمونه ازاین دستگاه (دستگاه جوش سر به سر میلگرد ) وارد ایران شد و این تکنولوژی پس از بررسی های میدانی و آزمایشگاهی توسط کارشناسان مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن ایران در همان سال تاییدیه فنی دریافت نمود.
پس از گذشت زمان کمتر از شش ماه از دریافت تاییدیه فنی، اولین تیم شرکتی وتخصصی فورجینگ در ایران با نام "شرکت فرایند جوش کنزا" تشکیل گردید و اجراء اولین پروژه فورجینگ میلگرد در اواخر شهریور ماه سال 1389 آغاز شد.
با همت مهندسین ، کارشناسان و اولین مجریان این تکنولوژی، به علت وجود تحریمها ، نبود خدمات و لوازم یدکی و گران قیمت بودن نمونه دستگاه خارجی، اولین نمونه تجهیزات منطبق با استانداردهای کشورمبدع (ژاپن- (JISدر سال 1391 مهندسی معکوس ودر داخل کشور توسط شرکت آفتاب تابان کنزا با برند KENZA WELDتولید شد که پس از گذر از تولید نمونه های آزمایشی ، در سال 1392 بومی شده و وارد فاز تولید بر اساس کشش و نیاز بازار ساختمان ایران گردید